Werken tussen de schapen en de vleeskoeien

Al twee jaar is Christa via de reductieregeling van AB Midden Nederland redder in de nood voor boeren die door een ongeval of ziekte hun werk niet kunnen doen. Op dit moment is zij aan het werk op een boerderij in Benschop, waarvan de eigenaar begin dit jaar zijn pols brak.

Werk gaat voor het maken van foto’s; Christa loopt in de stal eerst naar een pasgeboren lam toe en draagt het naar een apart hok. Geroutineerd helpt ze vervolgens het moederschaap om ook nummer twee ter wereld te brengen. Het kopje van het tweede lam houdt ze vervolgens heel kort in een emmer water. ‘Daar schrikken ze even van en zijn ze er meteen bij’, licht ze toe, om daarna te controleren of er niet nog meer lammeren aankomen. Pas dan is er tijd voor de foto’s.

Daarmee hebben we meteen een belangrijk onderdeel van de werkdag van de 23-jarige inwoonster van Lopik beschreven. In de stallen huizen bijna vierhonderd schapen en het lammerseizoen is al aangebroken. “Daar ben ik dus veel mee bezig. Een schaap kan zelfstandig lammeren, maar je moet wel in de gaten houden of het goed gaat. De echte drukte gaat trouwens nog komen.’

De wekker van Christa rinkelt niet elke dag op hetzelfde tijdstip, maar uitslapen is er sowieso niet bij. ‘Soms is het vijf uur, soms wat later; vanochtend was ik hier om kwart over zes. Het eerste wat ik elke dag doe is de dieren eten geven. Naast de schapen zijn dat de vleeskoeien. Dat zijn er ongeveer zestig, van allerlei rassen.’

De rest van de dag wordt opgevuld met allerlei wisselende werkzaamheden op de boerderij en op de andere locaties van het Benschopse boerenbedrijf. Stallen uitmesten, het begeleiden van de stagelopers, kalfjes ophalen, schapen naar de slachterij rijden, vaarzen en koeien halen en brengen naar veehouders en de veearts helpen met een keizersnee bij een koe; bang voor verveling hoeft Christa niet te zijn. ‘En aan het einde van de dag, meestal zo rond zes uur, ga ik weer voeren. Daarnaast loop je dan alles even langs; zijn de emmers bij de schapen schoon, zijn alle dieren gezond. Die controle staat ook elke dag op de planning.’

Ze vertelt het aan de keukentafel, waar ze samen met het Benschopse gezin aan de koffie annex ontbijt zit. De sfeer is gezellig, Christa is er duidelijk een graag geziene tafelgast. ‘Ik kom hier ook al vanaf dat ik een jaar of veertien was’, knikt ze. “’Toen kwam ik voor een snuffelstage en tot mijn negentiende ben ik hier naast mijn schooltijden altijd blijven werken. De eigenaar van het agrarische bedrijf vroeg toen hij zijn pols brak bij AB Midden Nederland dan ook naar mij. Hij hoefde weinig uit te leggen, ik kon zo aan de slag. En ik heb het hier prima naar mijn zin.’ De planning is dat ze over een enkele maanden naar een volgend adres gaat. ‘Het mooiste vind ik dat als je wegrijdt een boer weer helemaal zelfstandig kan werken, dat je iemand echt geholpen hebt. Daar geniet ik van.’